« بادِ  خَـزان برگِ  خَزان  می بَرَد »            از نِگَهَم ، تـاب و تَـوان مـی بَرَد
عشـق ، مرا سمتِ خـدا  می بَرَد              تُربـــتِ لیلـی  به فَغان می بَرَد!
***
خواب  ندارد شَــبِ  بیمـارِ  من                  تـاب    ندارد   دلِ غمخـوارِ   مـن
کاش  دلـم  سـاکن   کُـویـش شود            تا که دوایی  دَهَــدَم یـار من
***
گر  چه نِیـَـم  لایـقِ   دیدار   تو                  تا  به سـحــر ،  مَحرَمِ أسرارِ  تو
نیمه شَبـی با خَبَرم کن  زِ خود                 تا  که شـوم عاشـق و  بیمـارِ  تو
***
خـاک  رَهَـت   مرهَمِ  چشمانِ  من             عــطرِ وُجودت شده درمان من
تا که نَشـــد عمُـر ، تمامم  بیـا                  عشقِ من  و  روحِ من و جانِ من