کُجا رَوم که دیگر خانه ام  نیست             به دیــــدار رُخــت بهــــانه ام  نیست
به بی عهـــدیِّ من تا  بی وفـــــــایی        به پُــــــــزهایــــی که دادم تا بیــــایی
که عهدم را شکستم  با گناهـــــان          جــوانی کرده ام، یا صاحـــــب زمان
تو خود بر گیرَم و خود بنده ام کن             به یک دیدار خود ، دلبسته ام کن
نمک گیرم بکن تا لایقــــــــت باشم           تـــو آقا باشی و من سایـه ات باشم
مَنم آن مرغ بشکسته پَــــــر و بال            که دلتنگ از عبورِ روز های سال
به دل ترســــــم که  رُویت را نبینم           ندیده روی زیبــــــــایـــــت ، بمــــیرم
تو خود دانی که من عبدِ  گنهکارم           به حــقِّ مادرت زهـــــرا بِرَس دادم
ندارم خاطــــــری جُــز با تو بودن              تمنّـــــــــــای جـــــــمال یــــــار دیدن
بیــــا و منَّتــــــــی نِه، بـــــر سَرِ من         چه خوش باشد که باشی سرورِ من
قسم بر ذات پاکِ پُــر سخــــــاوت           خدایاخواهشی دارم به  درگاهـــــت
که از هر ناکســـــی من  دور باشم         وَ با دوســــــتان او محشــــور باشـم