کَرَم نَما خـدای  من  ؛ مرا به خود   نَما  نکن
زِ  دلبـرم  جُدا  نکن  ، مرا أسیر  «ما»  نکن
مَنم مَنم بلا  شود  که نَفـس  بی حَیـا  شود
به عزَّ تت  قسم مرا  ، به  خویش  مُبتـلا  نکن
به  چشم این عَوام ، خارِ  رویِ  شاخه ام خدا
تو مِثل این  عوامیان فقط به گُل نگا«ه» نکن
به عشقِ مصطفی(ص) ، علی (ع) ، خیر النساء(س) ، أبناهما(ع)
که  این فقیـرِ خسته  را به غیر خود   گِدا نکن